Week 2
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lisa
02 Maart 2014 | Kenia, Sondu
Jambo!
Als eerst wil ik jullie bedanken voor de lieve berichtjes! Het is echt super fijn om te weten dat er toch een klein beetje aan je gedacht wordt in Nederland. ☺
De week begon al goed, maandag heeft het geregend! Jolanda rende meteen naar buiten om te kijken of het hard genoeg regende om haar haren buiten te wassen, haha. We hebben het regenwater opgevangen, zodat we de wc hier weer mee door konden spoelen. Toen we Martin vertelde dat we het wel lastig vonden dat we geen stromend water hadden, was hij erg verbaast. Hij liep naar een of andere schakelaar toe in ons huisje en hoppa het water begon te stromen! We hadden dus gewoon een schakelaar kunnen omzetten.. We hebben nu gelukkig weer twee kraantjes met stromend water. Een douche zit er voorlopig alleen nog niet in ben ik bang..
Dinsdag hadden we om 6 uur ’s ochtends afgesproken op het rehabilitatie centrum om operaties te bekijken. De flying doctors waren namelijk gearriveerd en ze hebben orthopedische operaties uitgevoerd bij de kinderen. We hadden kunnen weten dat we 6:00 ‘Kenyan time’ aan moesten houden, want we waren veel te vroeg. Ze begonnen pas om een uur of 8. Het was een hele ervaring op deze operaties bij te wonen! Van te voren werd ons een paar keer gevraagd of we niet flauw zouden gaan vallen. We zeiden natuurlijk heel stoer dat dat niet zou gaan gebeuren. Ik begon het ondertussen behoorlijk spannend te vinden.. Het was ontzettend warm in die O.K. en we hebben aardig wat bloed gezien, maar het is gelukkig goed gegaan!
We hebben een operatie gezien van een meisje van een jaar of 12. Het meisje had benen die helemaal vergroeid waren, waardoor ze niet kon lopen.
Ze was eigenlijk al veel te laat waardoor het een gecompliceerde operatie zou worden. Aan de andere kant (deze twee ruimtes werden gescheiden door een opgehangen doek) lag een klein meisje van een jaar of 4. Ze waren druk bezig haar achillespees door te snijden om haar klompvoetjes te verhelpen. Die klompvoetjes waren zo gefikst, de andere operatie was wat ingewikkelder. Het ging er soms nogal ruig aan toe! Er werd gesneden, geboord, gebroken en rechtgezet. Dit alles met een gezellig gospelmuziekje op de achtergrond. Het was soms best een naar gezicht en je moest er maar niet teveel over nadenken dat het gewoon en kind was dat daar lag.
Het volgende patiëntje van een jaar of 6 werd binnengebracht, terwijl ze recht in het open been van haar medepatiënt kon kijken. De deuren van de O.K stonden gewoon op een kiertje of soms zelfs open. De anesthesist was druk aan het sms’en en ook de chirurg nam gerust een telefoontje op. Af en toe mochten we wat assisteren door dingen aan te geven of vast te houden. Ik heb echt mijn ogen uit gekeken!
Woensdag hebben we weer een basisschool bezocht samen met de Duitse tandartsen en met Martin. De school stond bovenop een berg, waardoor we een prachtig uitzicht hadden. We hebben weer hetzelfde gedaan als op de vorige basisschool.
Donderdag hebben we een heerlijk relaxt dagje gehad! We zijn even voor school bezig geweest en we hebben ons stage werkplan omgezet in het Engels. ’s Avonds hebben we nog even bij de Duitse tandarts wat gedronken. Keniaanse tandarts Nicolas kwam ook gezellig langs. Hij vertelde dat hij vroeger aan polsstok hoogspringen deed. Toen we vroegen hoeveel meter hij kon springen zei hij dat zijn record 15 meter was. Omdat dit ons vrij hoog leek hebben we het maar even gegoogled. Het olympisch record stond op ongeveer 6 meter, haha. Hij had nog meer sterke verhalen. Zijn opa moest namelijk wel bijna 200 jaar zijn. Omdat ze vroeger geen kalender hadden wist hij niet precies hoe oud hij zou zijn, maar volgens vele theorieën (waar niks van klopte) was zijn opa nu ongeveer 200. Ik ben er achter dat de Kenianen hier soms een klein beetje overdrijven. ;)
Vrijdag hadden we om 7:45 een afspraak met Dennis voor onze eerste stagedag in het ziekenhuis. We hebben voor de verandering maar eens de Mzungu time aangehouden, want op je eerste dag wil je natuurlijk niet te laat komen. Stom stom.. Natuurlijk kwam Dennis pas om 8:15 aankakken. We hadden het kunnen weten!
Eerst kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Er staan verschillende gebouwtjes op het terrein, wat de afdelingen moeten voorstellen. Als je naar een andere afdeling wilt, moet je dus eerst naar buiten. Steriel en hygiënisch werken is iets wat ze heel goed kennen, maar echt niet toepassen! Dit was ons ook al opgevallen toen we bij de operaties gingen kijken. Ze weten allemaal heel mooi te vertellen hoe belangrijk het is om hygiënisch te werk te gaan enzo, maar vervolgens zijn ze een patiënt aan het wassen met een sjaal en de patiënt wordt afgedroogd met haar vuile pyjama.
Ik begin mijn stage op de Female ward. De vrouwenafdeling dus. Er zijn nu 19 patiënten op de afdeling, waarvan 2 kinderen. De meest voorkomende diagnoses op de afdeling zijn HIV, aids, Malaria en TBC.
Mijn eerste stagedag was erg leuk en ik heb al best veel gedaan. Ik kan in ieder geval genoeg oefenen met infusen. Al gaat het er allemaal wel iets anders aan toe dan in Nederland. Als ze een infuus doorspoelen, hangen ze de slang bijvoorbeeld gewoon uit het raam. Ik word op de afdeling al ‘the left handed mzungu’ genoemd. Ze vonden het schijnbaar heel grappig dat ik linkshandig was. De patiënten zijn hier echt super lief. Ze zijn erg dankbaar dat ze in het ziekenhuis zijn om geholpen te kunnen worden. Elke patiënt heeft me trouwens welkom geheten in Kenia. Ik heb ook ontzettend leuke collega’s, dus het gaat wel goed komen op deze afdeling!
Zaterdag zijn we de hele dag onderweg geweest om boodschappen te doen. Er kwam natuurlijk weer van alles tussendoor. We moesten onder andere de Duitse jongens nog ophalen uit het regenwoud, waar we weer anderhalf uur moesten wachten. (We hebben in die tijd wel heel veel aapjes gezien! Super leuk!)
Liefs
Als eerst wil ik jullie bedanken voor de lieve berichtjes! Het is echt super fijn om te weten dat er toch een klein beetje aan je gedacht wordt in Nederland. ☺
De week begon al goed, maandag heeft het geregend! Jolanda rende meteen naar buiten om te kijken of het hard genoeg regende om haar haren buiten te wassen, haha. We hebben het regenwater opgevangen, zodat we de wc hier weer mee door konden spoelen. Toen we Martin vertelde dat we het wel lastig vonden dat we geen stromend water hadden, was hij erg verbaast. Hij liep naar een of andere schakelaar toe in ons huisje en hoppa het water begon te stromen! We hadden dus gewoon een schakelaar kunnen omzetten.. We hebben nu gelukkig weer twee kraantjes met stromend water. Een douche zit er voorlopig alleen nog niet in ben ik bang..
Dinsdag hadden we om 6 uur ’s ochtends afgesproken op het rehabilitatie centrum om operaties te bekijken. De flying doctors waren namelijk gearriveerd en ze hebben orthopedische operaties uitgevoerd bij de kinderen. We hadden kunnen weten dat we 6:00 ‘Kenyan time’ aan moesten houden, want we waren veel te vroeg. Ze begonnen pas om een uur of 8. Het was een hele ervaring op deze operaties bij te wonen! Van te voren werd ons een paar keer gevraagd of we niet flauw zouden gaan vallen. We zeiden natuurlijk heel stoer dat dat niet zou gaan gebeuren. Ik begon het ondertussen behoorlijk spannend te vinden.. Het was ontzettend warm in die O.K. en we hebben aardig wat bloed gezien, maar het is gelukkig goed gegaan!
We hebben een operatie gezien van een meisje van een jaar of 12. Het meisje had benen die helemaal vergroeid waren, waardoor ze niet kon lopen.
Ze was eigenlijk al veel te laat waardoor het een gecompliceerde operatie zou worden. Aan de andere kant (deze twee ruimtes werden gescheiden door een opgehangen doek) lag een klein meisje van een jaar of 4. Ze waren druk bezig haar achillespees door te snijden om haar klompvoetjes te verhelpen. Die klompvoetjes waren zo gefikst, de andere operatie was wat ingewikkelder. Het ging er soms nogal ruig aan toe! Er werd gesneden, geboord, gebroken en rechtgezet. Dit alles met een gezellig gospelmuziekje op de achtergrond. Het was soms best een naar gezicht en je moest er maar niet teveel over nadenken dat het gewoon en kind was dat daar lag.
Het volgende patiëntje van een jaar of 6 werd binnengebracht, terwijl ze recht in het open been van haar medepatiënt kon kijken. De deuren van de O.K stonden gewoon op een kiertje of soms zelfs open. De anesthesist was druk aan het sms’en en ook de chirurg nam gerust een telefoontje op. Af en toe mochten we wat assisteren door dingen aan te geven of vast te houden. Ik heb echt mijn ogen uit gekeken!
Woensdag hebben we weer een basisschool bezocht samen met de Duitse tandartsen en met Martin. De school stond bovenop een berg, waardoor we een prachtig uitzicht hadden. We hebben weer hetzelfde gedaan als op de vorige basisschool.
Donderdag hebben we een heerlijk relaxt dagje gehad! We zijn even voor school bezig geweest en we hebben ons stage werkplan omgezet in het Engels. ’s Avonds hebben we nog even bij de Duitse tandarts wat gedronken. Keniaanse tandarts Nicolas kwam ook gezellig langs. Hij vertelde dat hij vroeger aan polsstok hoogspringen deed. Toen we vroegen hoeveel meter hij kon springen zei hij dat zijn record 15 meter was. Omdat dit ons vrij hoog leek hebben we het maar even gegoogled. Het olympisch record stond op ongeveer 6 meter, haha. Hij had nog meer sterke verhalen. Zijn opa moest namelijk wel bijna 200 jaar zijn. Omdat ze vroeger geen kalender hadden wist hij niet precies hoe oud hij zou zijn, maar volgens vele theorieën (waar niks van klopte) was zijn opa nu ongeveer 200. Ik ben er achter dat de Kenianen hier soms een klein beetje overdrijven. ;)
Vrijdag hadden we om 7:45 een afspraak met Dennis voor onze eerste stagedag in het ziekenhuis. We hebben voor de verandering maar eens de Mzungu time aangehouden, want op je eerste dag wil je natuurlijk niet te laat komen. Stom stom.. Natuurlijk kwam Dennis pas om 8:15 aankakken. We hadden het kunnen weten!
Eerst kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Er staan verschillende gebouwtjes op het terrein, wat de afdelingen moeten voorstellen. Als je naar een andere afdeling wilt, moet je dus eerst naar buiten. Steriel en hygiënisch werken is iets wat ze heel goed kennen, maar echt niet toepassen! Dit was ons ook al opgevallen toen we bij de operaties gingen kijken. Ze weten allemaal heel mooi te vertellen hoe belangrijk het is om hygiënisch te werk te gaan enzo, maar vervolgens zijn ze een patiënt aan het wassen met een sjaal en de patiënt wordt afgedroogd met haar vuile pyjama.
Ik begin mijn stage op de Female ward. De vrouwenafdeling dus. Er zijn nu 19 patiënten op de afdeling, waarvan 2 kinderen. De meest voorkomende diagnoses op de afdeling zijn HIV, aids, Malaria en TBC.
Mijn eerste stagedag was erg leuk en ik heb al best veel gedaan. Ik kan in ieder geval genoeg oefenen met infusen. Al gaat het er allemaal wel iets anders aan toe dan in Nederland. Als ze een infuus doorspoelen, hangen ze de slang bijvoorbeeld gewoon uit het raam. Ik word op de afdeling al ‘the left handed mzungu’ genoemd. Ze vonden het schijnbaar heel grappig dat ik linkshandig was. De patiënten zijn hier echt super lief. Ze zijn erg dankbaar dat ze in het ziekenhuis zijn om geholpen te kunnen worden. Elke patiënt heeft me trouwens welkom geheten in Kenia. Ik heb ook ontzettend leuke collega’s, dus het gaat wel goed komen op deze afdeling!
Zaterdag zijn we de hele dag onderweg geweest om boodschappen te doen. Er kwam natuurlijk weer van alles tussendoor. We moesten onder andere de Duitse jongens nog ophalen uit het regenwoud, waar we weer anderhalf uur moesten wachten. (We hebben in die tijd wel heel veel aapjes gezien! Super leuk!)
Liefs
-
02 Maart 2014 - 19:20
Alieke:
Mooi hoor lieverd! Genieten hoor! We facetimen wel weer ! Xxx mama -
02 Maart 2014 - 19:28
Miranda Van Doleweerd:
Leuk hoor Lisa weer een nieuw verslag, succes weer komende week -
02 Maart 2014 - 19:29
Roel:
Leuk om te lezen die belevenissen van jullie en zo anders-culturig. Heerlijk! -
02 Maart 2014 - 19:37
Iris Veenhoven:
Super leuke verhalen allemaal. Sommige dingen zoals de tijden en de overdreven verhalen herken ik heel hoed haha. Heel veel plezier meid en geniet er lekker van!!! -
02 Maart 2014 - 21:32
Evelien Westerink:
Wat bijzonder om dit allemaal te mogen meemaken. Deze ervaring pakt niemand je meer af en blijft je levenslang bij!
Geniet en beleef en pas goed op jezelf! -
02 Maart 2014 - 21:48
Eefje Versteeg:
Lieve Lisa, we hebben heerlijk zitten lachen om de polsstok springer, heel goed en laat je niet alles wijs maken!!
Wat een ervaringen doen jullie allemaal op. Gelukkig stromend water, fan hoeven jullie niet te wachten op regen.
De hygiene is daar ver te zoeken alhoewel het in Nederland soms erg overdreven is, zo is het altijd wat, maar jullie zijn echte top girls. We genieten van je verhalen en het is een prachtige ervaring.
Succes en knuffel al die lieve kindjes maar, schatjes zijn het!!
Jullie ook hoor!!
Groeten van Eefje ( ben echt trots op je) :) -
02 Maart 2014 - 22:57
Roland:
Lisa wederom Thanks dat je ons meeneemt in je bijzondere ervaringen. Als je weer terugbent in Nederland en terug kan kijken zal het besef zijn hoe speciaal je tijd daar is en dat die herinneringen door niemand meer van je af kunnen worden genomen. Heel veel plz en mooie ervaringen gewenst. Ik ben jaloers ondanks dat ik al meerdere malen in Afrika ben geweest....take care -
03 Maart 2014 - 11:38
Heidi Berghorst:
Meid, wat schrijf je toch geweldig alles op! Echt leuk en beeldend!
Wat maken jullie veel mee... Heftig! Maar ook confronterend en verdrietig! Maar ook is de humor aanwezig....GOED ZO! -
06 Maart 2014 - 20:53
Arina:
Wat een mooie beschrijving van alles wat jullie meemaken! Je moet straks maar een boek gaan uitgeven!
Wat een bijzondere dingen maken jullie mee! Leuk om dit alles te lezen!
Geniet maar verder!
En we wachten weer op je volgende verslag.
Liefs! -
17 Maart 2014 - 11:20
Francisca Den Otter:
Leuk om te lezen! Je schrijft erg leuk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
