Week 4: Hakuna matata
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lisa
16 Maart 2014 | Kenia, Sondu
Week 4: Hakuna matata
Dag lieve allemaal!
We zitten hier alweer bijna een maand. De dagen vliegen echt voorbij! Aan de ene kant gelukkig, want soms mis ik Nederland en alle lieve mensen die ik daar achter gelaten heb best wel hoor. Maar aan de andere kant moet ik er ook niet aan denken om nu al terug te gaan.. Ik heb me nog geen dag verveeld en ik geniet elke dag volop van (nieuwe) indrukken die ik op doe hier.
Een van de nieuwe indrukken die ik heb opgedaan deze week is het zien van een bevalling. Jolanda en ik werden door studenten van het ziekenhuis van onze afdeling geroepen, want wij moesten er zeker weten bij zijn. Het is immers ontzettend raar dat wij als derde jaar HBO-V studenten nog nooit een bevalling hebben gedaan, laat staan dat we er nog nooit een gezien hebben! De studenten hier hebben er allemaal al minstens 1 gedaan. (En dan bedoel ik niet dat ze allemaal een kind hebben, maar dat ze er een hebben ‘begeleid’. ) Toen ik op de Maternity ward kwam en daar een vrouw zag liggen pushen, kreeg ik meteen spijt dat ik niet wat meer had gegeten die ochtend. Er hing een ontzettend ranzige lucht. En ik moet zeggen dat ik ook wel eens een beter uitzicht heb gehad. Er stonden zo’n 15 studenten en een zuster om de vrouw heen te lachen en grapjes te maken. Na veel bloed, urine en ontlasting zagen we iets dat op een hoofdje leek tevoorschijn komen. Niet veel later werd er een ontzettend klein schattig jongetje geboren. Wat een bijzondere ervaring om dit zo te zien! De baby werd meteen weggehaald en in een soort bedje gelegd. De moeder wist volgens mij niet eens of het een jongentje of een meisje was. Dat kind was even niet meer belangrijk. Het was tijd om de placenta te gaan beoordelen met alle studenten er omheen. De vrouw lag nog gewoon in haar eigen bloed, ontlasting en urine, maar dat maakt niet uit joh. Eerst moesten de studenten de vragen goed beantwoord hebben. Die placenta kon me vrij weinig schelen, bovendien werd ik er misselijk van. In plaats van met mijn neus boven die placenta te hangen, ging ik stiekem even naar het baby’tje kijken dat helemaal alleen in een bedje lag. Gelukkig, het ademde nog! Wat een mooi kindje!
Deze week kregen we ook de mogelijkheid om een kijkje te nemen in het mortuarium. Even het andere uiterste! Ik wist eerst niet zo goed of ik dit wel wilde, ook na wat ik vorige week had gezien. Uiteindelijk heb ik toch maar besloten om mee te gaan. Het was een grijs gebouwtje wat er van buiten al heel eng uit zag. Toen ik binnen kwam schrok ik me al helemaal de pleuris, want middenin de eerste kamer lag een hele grote neger opgebaard. Net toen ik een beetje aan het idee gewend was dat er een lijk voor mijn neus lag, gooide de man die met ons mee was een andere deur open. Het leek wel alsof ik in een horrorfilm was gestapt. Ik zal jullie de details besparen ;). Wat heb ik nou weer gezien..! Ik was in ieder geval erg blij toen ik weer buiten stond en frisse lucht kreeg.
Dezelfde dag zijn we nog weer even op de Maternity ward wezen kijken. We hebben het jongentje opgezocht van de bevalling die we hadden gezien, en we hebben gekeken bij een prematuur tweeling die ook op de ward ligt. Ik kan wel zeggen dat ik twee heel verschillende dingen gezien heb in 1 dag.
De stagedagen deze week waren weer leuk en leerzaam. Ik kan hier vooral goed oefenen met infusen prikken, injecteren, Swahili leren en wonden verzorgen. Onder andere wonden veroorzaakt door pijlen die tijdens de gevechten in Sondu worden gebruikt.
Soms is er wel even weinig te doen op de afdeling. Maar meestal vermaak ik me dan wel prima door gesprekjes te voeren met de patiënten of met collega’s.
Af en toe moeten onze plannen even gewijzigd worden door verschillende omstandigheden. Een dagje later douchen omdat er geen water is, (d)eten in het donker omdat er geen stroom is, of onze boodschappen een paar dagen later doen, omdat er op dat moment met pijlen en stenen gesmeten wordt vanwege een gestolen koe.
Onze avondjes zijn vaak lekker rustig, we gaan vaak even buurten bij de Duitsers en/of we kijken een filmpje. We hebben the Lion King gekeken met een aantal Kenianen er bij. De film is extra leuk als je in Kenia zit! We kwamen er bijvoorbeeld achter dat er een aantal Swahili woorden in de film zitten. Dat er een liedje bestaat met Hakunua matata er in, dat vonden de Kenianen toch wel bijzonder. De mensen hier gedragen zich wel naar Hakuna matata; Maak je vooral niet teveel zorgen over dingen, gewoon relaxen! Ik moet zeggen dat ik me hier wel in kan vinden.
Helaas moesten we deze week afscheid nemen van onze Duitse vrienden. Super jammer, want we hebben echt een leuke tijd gehad met hen. Als afscheid hebben we een gezellig feestje gehad met als hoogtepunt zelfgebakken patat met mayonaise, Heinz tomatenketchup (ja, Duitsers he ;) ) en uitjes. De Kenianen durfden eerst geen mayonaise te proeven, want ze waren bang dat ze dan ziek zouden worden. Toen ze het eenmaal geproefd hadden, bleef er voor de rest weinig over. Ook hebben we veel Keniaanse, Duitse en Nederlandse muziek geluisterd. We lagen in een deuk toen Nicolas heel serieus en keihard aan het meezingen was met zijn favoriete band Westlife. Ook van Justin Bieber was hij een grote fan!
Vrijdag hebben we heerlijk een dagje op het terras gezeten van het VIC hotel, waar we een HAMBURGER hebben gegeten met KAAS. Daarna hebben we boodschappen gedaan voor ongeveer 3 maanden. Nu de Duitsers weg zijn kunnen we hun koelkast gebruiken zolang er niemand in hun huisje komt. Het wordt steeds beter hier!
Ons weekend is heerlijk relaxt. We zijn even bij de Nederlandse vrijwilligster Henny geweest op het centrum. Fijn om je ervaringen weer even in het Nederlands te delen. We hebben onze kleren gewassen, schoongemaakt en de vloer gedweild. Mam, je kent me niet meer terug als ik weer in Nederland ben!
Henny gaf ons de tip om zelf pannenkoeken te gaan bakken. Dat hebben we dit weekend meteen uitgeprobeerd, wat tot een heerlijk resultaat leidde.
Het is trouwens super leuk om elke week weer een paar kaartjes uit Nederland te lezen. Bedankt Else! En iedereen die kaartjes geschreven heeft ☺
Liefs Lisa
Dag lieve allemaal!
We zitten hier alweer bijna een maand. De dagen vliegen echt voorbij! Aan de ene kant gelukkig, want soms mis ik Nederland en alle lieve mensen die ik daar achter gelaten heb best wel hoor. Maar aan de andere kant moet ik er ook niet aan denken om nu al terug te gaan.. Ik heb me nog geen dag verveeld en ik geniet elke dag volop van (nieuwe) indrukken die ik op doe hier.
Een van de nieuwe indrukken die ik heb opgedaan deze week is het zien van een bevalling. Jolanda en ik werden door studenten van het ziekenhuis van onze afdeling geroepen, want wij moesten er zeker weten bij zijn. Het is immers ontzettend raar dat wij als derde jaar HBO-V studenten nog nooit een bevalling hebben gedaan, laat staan dat we er nog nooit een gezien hebben! De studenten hier hebben er allemaal al minstens 1 gedaan. (En dan bedoel ik niet dat ze allemaal een kind hebben, maar dat ze er een hebben ‘begeleid’. ) Toen ik op de Maternity ward kwam en daar een vrouw zag liggen pushen, kreeg ik meteen spijt dat ik niet wat meer had gegeten die ochtend. Er hing een ontzettend ranzige lucht. En ik moet zeggen dat ik ook wel eens een beter uitzicht heb gehad. Er stonden zo’n 15 studenten en een zuster om de vrouw heen te lachen en grapjes te maken. Na veel bloed, urine en ontlasting zagen we iets dat op een hoofdje leek tevoorschijn komen. Niet veel later werd er een ontzettend klein schattig jongetje geboren. Wat een bijzondere ervaring om dit zo te zien! De baby werd meteen weggehaald en in een soort bedje gelegd. De moeder wist volgens mij niet eens of het een jongentje of een meisje was. Dat kind was even niet meer belangrijk. Het was tijd om de placenta te gaan beoordelen met alle studenten er omheen. De vrouw lag nog gewoon in haar eigen bloed, ontlasting en urine, maar dat maakt niet uit joh. Eerst moesten de studenten de vragen goed beantwoord hebben. Die placenta kon me vrij weinig schelen, bovendien werd ik er misselijk van. In plaats van met mijn neus boven die placenta te hangen, ging ik stiekem even naar het baby’tje kijken dat helemaal alleen in een bedje lag. Gelukkig, het ademde nog! Wat een mooi kindje!
Deze week kregen we ook de mogelijkheid om een kijkje te nemen in het mortuarium. Even het andere uiterste! Ik wist eerst niet zo goed of ik dit wel wilde, ook na wat ik vorige week had gezien. Uiteindelijk heb ik toch maar besloten om mee te gaan. Het was een grijs gebouwtje wat er van buiten al heel eng uit zag. Toen ik binnen kwam schrok ik me al helemaal de pleuris, want middenin de eerste kamer lag een hele grote neger opgebaard. Net toen ik een beetje aan het idee gewend was dat er een lijk voor mijn neus lag, gooide de man die met ons mee was een andere deur open. Het leek wel alsof ik in een horrorfilm was gestapt. Ik zal jullie de details besparen ;). Wat heb ik nou weer gezien..! Ik was in ieder geval erg blij toen ik weer buiten stond en frisse lucht kreeg.
Dezelfde dag zijn we nog weer even op de Maternity ward wezen kijken. We hebben het jongentje opgezocht van de bevalling die we hadden gezien, en we hebben gekeken bij een prematuur tweeling die ook op de ward ligt. Ik kan wel zeggen dat ik twee heel verschillende dingen gezien heb in 1 dag.
De stagedagen deze week waren weer leuk en leerzaam. Ik kan hier vooral goed oefenen met infusen prikken, injecteren, Swahili leren en wonden verzorgen. Onder andere wonden veroorzaakt door pijlen die tijdens de gevechten in Sondu worden gebruikt.
Soms is er wel even weinig te doen op de afdeling. Maar meestal vermaak ik me dan wel prima door gesprekjes te voeren met de patiënten of met collega’s.
Af en toe moeten onze plannen even gewijzigd worden door verschillende omstandigheden. Een dagje later douchen omdat er geen water is, (d)eten in het donker omdat er geen stroom is, of onze boodschappen een paar dagen later doen, omdat er op dat moment met pijlen en stenen gesmeten wordt vanwege een gestolen koe.
Onze avondjes zijn vaak lekker rustig, we gaan vaak even buurten bij de Duitsers en/of we kijken een filmpje. We hebben the Lion King gekeken met een aantal Kenianen er bij. De film is extra leuk als je in Kenia zit! We kwamen er bijvoorbeeld achter dat er een aantal Swahili woorden in de film zitten. Dat er een liedje bestaat met Hakunua matata er in, dat vonden de Kenianen toch wel bijzonder. De mensen hier gedragen zich wel naar Hakuna matata; Maak je vooral niet teveel zorgen over dingen, gewoon relaxen! Ik moet zeggen dat ik me hier wel in kan vinden.
Helaas moesten we deze week afscheid nemen van onze Duitse vrienden. Super jammer, want we hebben echt een leuke tijd gehad met hen. Als afscheid hebben we een gezellig feestje gehad met als hoogtepunt zelfgebakken patat met mayonaise, Heinz tomatenketchup (ja, Duitsers he ;) ) en uitjes. De Kenianen durfden eerst geen mayonaise te proeven, want ze waren bang dat ze dan ziek zouden worden. Toen ze het eenmaal geproefd hadden, bleef er voor de rest weinig over. Ook hebben we veel Keniaanse, Duitse en Nederlandse muziek geluisterd. We lagen in een deuk toen Nicolas heel serieus en keihard aan het meezingen was met zijn favoriete band Westlife. Ook van Justin Bieber was hij een grote fan!
Vrijdag hebben we heerlijk een dagje op het terras gezeten van het VIC hotel, waar we een HAMBURGER hebben gegeten met KAAS. Daarna hebben we boodschappen gedaan voor ongeveer 3 maanden. Nu de Duitsers weg zijn kunnen we hun koelkast gebruiken zolang er niemand in hun huisje komt. Het wordt steeds beter hier!
Ons weekend is heerlijk relaxt. We zijn even bij de Nederlandse vrijwilligster Henny geweest op het centrum. Fijn om je ervaringen weer even in het Nederlands te delen. We hebben onze kleren gewassen, schoongemaakt en de vloer gedweild. Mam, je kent me niet meer terug als ik weer in Nederland ben!
Henny gaf ons de tip om zelf pannenkoeken te gaan bakken. Dat hebben we dit weekend meteen uitgeprobeerd, wat tot een heerlijk resultaat leidde.
Het is trouwens super leuk om elke week weer een paar kaartjes uit Nederland te lezen. Bedankt Else! En iedereen die kaartjes geschreven heeft ☺
Liefs Lisa
-
16 Maart 2014 - 13:06
Elsbeth:
Hee!! Wat super leuk om nu ook jullie blog te kunnen lezen!
En wat herkenbaar allemaal, bijvoorbeeld die bevalling, dat gaat in Malawi precies hetzelfde!
Heel veel succes nog, geniet er vooral van! Liefs -
16 Maart 2014 - 13:42
Hanneke:
Hee Lies,
Erg bijzonder en leuk om je verhaal elke week te lezen. Kijk er steeds naar uit!
We denken aan je,
liefs Hanneke en Johan -
16 Maart 2014 - 14:06
Gerlise:
Hey buuf op afstand:)
Gaaf je verhalen telkens te lezen! Wat maak je veel mee zeg, wat een ervaringen doe je op! Dat neemt niemand je meer af!
Geniet van alle mooie dingen die je beleven gaat!
greetz Gerlise -
16 Maart 2014 - 16:59
Christa En Mark:
Wat leuk om te lezen dat jullie in jullie element zitten. Geniet van deze bijzondere periode. Later ga je realiseren in welke omstandigheden jullie hebben gewerkt. Geniet van alles, wees trots op jezelf. Wees sterk met alle negatieve zaken die er zijn, zoals de droogte ,geen water etc en natuurlijk de vele cultuurverschillen.
Wees verstandig, maar geniet van deze bijzondere tijd.
Namens stichting Bondo Kids doe de groeten aan een ieder op het centrum van Nyabondo.
Christa en Mark
-
16 Maart 2014 - 17:07
Eefje Versteeg:
Hoi Lisa,
Wij genieten ook van je verhalen, heerlijk en je schrijft zo leuk. Je bent een goede verpleegkundige maar je kan ook altijd nog boeken gaan schrijven. Het is maar dat je het weet!!
Wat een tegenstrijdigheden met die bevalling en dat motuarium joh. En dan ben je daar en dan valt er een deur dicht...........???
Maarja je leert er veel, de meeste kunnen niet goed infuusjes prikken maar jij leert het daar wel , fijn voor je.
Je eet ook af en toe nog eens Nederlands en dan ook nog ( voorlopig) 2 koelkasten, nou nou genoeg om blij mee te zijn.
Wat zitten wij hier dan veel te zeuren hé?
Donderdag was er een vrouw bij mij in de praktijk en die zeurde dat ze pleisters moest haan betalen die op haar been worden geplakt, dan moet ik aan jou in Kenia denken.
Wat zijn mensen hier dan aan het zeuren joh en dan heb ik het wel eens over jou daar in Kenia. Deze mevrouw hield ook meteen op met zeuren en vond het knap van je dat je daar helpt, haha zo heb ik haar ook nog een beetje geholpen!!
Ik wens je een fijne week en kijk al weer uit naar volgende week. Hou je taai en we vinden jullie BIKKELS!!!
Groet Eefje -
16 Maart 2014 - 21:23
G.Morren:
-
16 Maart 2014 - 21:53
Oma Morren:
Lieve Lisa,
Fijn dat we weer wat van je horen. Echt een aangrijpend verhaal . jullie maken wel veel mee. Zo zie je maar weer dat leven en dood dicht bij elkaar liggen. Gelukkig kan je het een beetje van je af schrijven, maar de dood zal nooit wennen. Fijn dat jullie ook leuke dingen meemaken. Heb je al babykleertjes uitgedeeld? Hier gaat alles goed, vandaag een rustige zondag gehad en opa en ik zitten nu gezellig aan een wijntje . Ben weer benieuwd naar je volgende bericht, een week is zomaar weer voorbij. Pas goed op jezelf en weer een fijne week toegewenst.
Groetjes en een dikke kus van opa en oma. -
16 Maart 2014 - 21:58
Miranda Van Doleweerd:
Hoi Lisa ook ik heb weer met veel interesse je verslag gelezen, wat gebeurt er weer van alles in zo'n week.
Lekker he een keertje kaas , je blijft tenslotte een Hollandse.
Gr Miranda -
17 Maart 2014 - 11:31
Francisca Den Otter:
Ik zou er niet aan moeten denken dat ik had moeten bevallen met 15 studenten om me heen zeg....!
Leuk verhaal weer zeg! Je maakt wat mee! -
17 Maart 2014 - 17:35
Christel Van Surksum:
tsjonge Lisa wat een ervaring doe jij op zeg daar. ik sprak pas jou ouders nog bij de begraafplaats en ze vertelden dat je weg bent.ze missen je wel hoor. Maar oh het is wel een hele ervaring in jou leven hoor.heel veel succes daar nog. Groetjes Christel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
